ના, ના, નહીં આવું, મેળે નહીં આવું,
મેળાનો મને થાક લાગે;
મારે વહેતે ગળે ન હવે ગાવું,
મેળાનો મને થાક લાગે.
ક્યાં છે વાયરાની પ્રાણભરી લ્હેરી ?
ક્યાં છે નેહભર્યો સંગ એ સુનેરી ?
ક્યાં એ નજરું કે જેણે મને હેરી ?
સખી, અમથું અમથું ક્યાં અટવાવું,
મેળાનો મને થાક લાગે;
ના, ના, નહીં આવું, મેળે નહીં આવું,
મેળાનો મને થાક લાગે.
એના પાવાનો સૂર ક્યાંય હલક્યો ?
એનો કેસરિયો સાફો ક્યાંય છલક્યો ?
એના હોઠનો મરોડ ક્યાંય મલક્યો ?
કહો એવા વેરાને કેમ જાવું,
મેળાનો મને થાક લાગે;
ના, ના, નહીં આવું, મેળે નહીં આવું,
મેળાનો મને થાક લાગે.
Friday, September 23, 2022
Monday, May 20, 2013
કંકોતરી
કંઠસ્થ ગઝલો એમણે મારી કરી તો છે,
એને પસંદ છો હું નથી, શાયરી તો છે,
વર્ષો પછી યે બેસતા વરસે એ દોસ્તો,
બીજું તો નથી એમની કંકોતરી તો છે!
--------------------------------------------------------
મારી એ કલ્પના હતી કે વિસરી મને,
કિન્તુ એ માત્ર ભ્રમ હતો થઇ ખાતરી મને.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
સુંદર ના કેમ હોય કે સુંદર પ્રસંગ છે,
કંકોતરીમાં રૂપ છે, શોભા છે, રંગ છે.
કાગળનો એનો રંગ છે ખીલતા ગુલાબ સમ,
જાણે ગુલાબી એના વદનના જવાબ સમ.
રંગીનીઓ છે એમાં ઘણી ફૂલછાબ સમ,
જાણે કે પ્રેમકાવ્યોની કોઇ કિતાબ સમ.
જાણું છું એના અક્ષરો વર્ષોના સાથથી,
સિરનામું મારૂ કીધું છે ખુદ એના હાથથી.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
કંકોતરીથી એટલું પુરવાર થાય છે,
નિષ્ફળ બને જો પ્રેમ તો વહેવાર થાય છે.
જ્યારે ઉઘાડી રીતે ના કંઇ પ્યાર થાય છે,
ત્યારે પ્રસંગ જોઇ સદાચાર થાય છે.
દુઃખ છે હજાર તોય હજી એજ ટેક છે,
કંકોતરી નથી આ અમસ્તો વિવેક છે.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
આસીમ હવે વાત ગઇ, રંગ પણ ગયો…
તાપી તટે થતો હતો એ સંગ પણ ગયો…
હાથોની છેડછાડ ગઇ, વ્યંગ પણ ગયો…
મેળાપની એ રીત ગઇ, ઢંગ પણ ગયો…
હું દિલની લાગણીથી હજી પણ સતેજ છું,
એ પારકી બની જશે હું એનો એજ છું.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
એને પસંદ છો હું નથી, શાયરી તો છે,
વર્ષો પછી યે બેસતા વરસે એ દોસ્તો,
બીજું તો નથી એમની કંકોતરી તો છે!
--------------------------------------------------------
મારી એ કલ્પના હતી કે વિસરી મને,
કિન્તુ એ માત્ર ભ્રમ હતો થઇ ખાતરી મને.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
સુંદર ના કેમ હોય કે સુંદર પ્રસંગ છે,
કંકોતરીમાં રૂપ છે, શોભા છે, રંગ છે.
કાગળનો એનો રંગ છે ખીલતા ગુલાબ સમ,
જાણે ગુલાબી એના વદનના જવાબ સમ.
રંગીનીઓ છે એમાં ઘણી ફૂલછાબ સમ,
જાણે કે પ્રેમકાવ્યોની કોઇ કિતાબ સમ.
જાણું છું એના અક્ષરો વર્ષોના સાથથી,
સિરનામું મારૂ કીધું છે ખુદ એના હાથથી.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
કંકોતરીથી એટલું પુરવાર થાય છે,
નિષ્ફળ બને જો પ્રેમ તો વહેવાર થાય છે.
જ્યારે ઉઘાડી રીતે ના કંઇ પ્યાર થાય છે,
ત્યારે પ્રસંગ જોઇ સદાચાર થાય છે.
દુઃખ છે હજાર તોય હજી એજ ટેક છે,
કંકોતરી નથી આ અમસ્તો વિવેક છે.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
આસીમ હવે વાત ગઇ, રંગ પણ ગયો…
તાપી તટે થતો હતો એ સંગ પણ ગયો…
હાથોની છેડછાડ ગઇ, વ્યંગ પણ ગયો…
મેળાપની એ રીત ગઇ, ઢંગ પણ ગયો…
હું દિલની લાગણીથી હજી પણ સતેજ છું,
એ પારકી બની જશે હું એનો એજ છું.
ભુલી વફાની રીત ન ભુલી જરી મને,
લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને…
Sunday, July 22, 2012
તને સાચવે પારવતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે પારવતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
માના ખોળા સમું આંગણું તે મૂક્યું
બાપના મન સમું બારણું તે મૂક્યું
તું તો પારકા ઘરની થતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે પારવતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
ભગવાનને આજ ભળાવી દીધી
વિશ્વાસ કરીને વળાવી દીધી
તારો સાચો સગો છે પતિ અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
માના ખોળા સમું આંગણું તે મૂક્યું
બાપના મન સમું બારણું તે મૂક્યું
તું તો પારકા ઘરની થતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે પારવતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
ભગવાનને આજ ભળાવી દીધી
વિશ્વાસ કરીને વળાવી દીધી
તારો સાચો સગો છે પતિ અખંડ સૌભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી અખંડ સૌભાગ્યવતી
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે વાટકી જેવડી વાવલડી ને
મંઈ ખોબલો પાણી માંય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ગરબો માથે કોરિયો
માંએ ઝબક દીવડો થાય મારી માડી
ગરબો રૂડો ડોલરીયો
એ તો ઘમ્મરઘમ્મર ઘૂમે મારી માડી
હે તાળીઓની રમઝટ
હે તાળીઓની રમઝટ
પગ પગ પડે ને ત્યાં
ધરણી ધમધમ થાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હળવે હાલું તો કેડ ચહી જાય
હાલું ઉતાવળી તો પગ લચકાય
સાળુ સંકોરું તો વાયરે ઉડી જાય
ધડકંતો છેડલો સરી સરી જાય
હે પગને ઠેકે ધૂળની ડમરી ગગનમાં છવાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ચ્યમ જઉં ઘર આંગણીયે આજ
ગરબો રંગે ચગ્યો મારા વ્હાલા
થઈ જાઉં હું તો ઘેલી ઘેલી
હૈયા હિલોળાં ખાય મારા વ્હાલા
હે સરખેસરખી સૈયર ટોળે ઝટપટ ઝટપટ જાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે વાટકી જેવડી વાવલડી ને
મંઈ ખોબલો પાણી માંય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ગરબો માથે કોરિયો
માંએ ઝબક દીવડો થાય મારી માડી
ગરબો રૂડો ડોલરીયો
એ તો ઘમ્મરઘમ્મર ઘૂમે મારી માડી
હે તાળીઓની રમઝટ
હે તાળીઓની રમઝટ
પગ પગ પડે ને ત્યાં
ધરણી ધમધમ થાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હળવે હાલું તો કેડ ચહી જાય
હાલું ઉતાવળી તો પગ લચકાય
સાળુ સંકોરું તો વાયરે ઉડી જાય
ધડકંતો છેડલો સરી સરી જાય
હે પગને ઠેકે ધૂળની ડમરી ગગનમાં છવાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ચ્યમ જઉં ઘર આંગણીયે આજ
ગરબો રંગે ચગ્યો મારા વ્હાલા
થઈ જાઉં હું તો ઘેલી ઘેલી
હૈયા હિલોળાં ખાય મારા વ્હાલા
હે સરખેસરખી સૈયર ટોળે ઝટપટ ઝટપટ જાય રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
હે દૂધે તે ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે
ઝીલણ ઝીલવા ગ્યાંતાં ગરબે ઘૂમવા ગ્યાંતાં
ના, ના, નહિ આવું, મેળે નહિ આવું
ના, ના, નહિ આવું, એ... નહિ આવું
મેળાનો મને થાક લાગે હો
મેળાનો મને થાક લાગે
એ... મારે વહેતે ગળે ન હવે ગાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ક્યાં છે વાયરાની પ્રાણભરી લહેરી
ક્યાં છે નેહભર્યો સંગ એ સુનેહરી
ક્યાં એ નજરું કે જેણે મને હેરી
સખી અમથું અમથું ક્યાં અટવાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ના, ના, નહિ આવું
એના પાવાનો સૂર ક્યાંય હલક્યો
એનો કેસરિયો સાફો ક્યાંય છલક્યો
એના હોઠનો મરોડ ક્યાંય મલક્યો
સખી ઓ...સખી ઓ...
એવા વેરાને કેમ જાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ના, ના, નહિ આવું, મેળે નહિ આવું
મેળાનો મને થાક લાગે
હો મેળાનો મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે હો
મેળાનો મને થાક લાગે
એ... મારે વહેતે ગળે ન હવે ગાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ક્યાં છે વાયરાની પ્રાણભરી લહેરી
ક્યાં છે નેહભર્યો સંગ એ સુનેહરી
ક્યાં એ નજરું કે જેણે મને હેરી
સખી અમથું અમથું ક્યાં અટવાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ના, ના, નહિ આવું
એના પાવાનો સૂર ક્યાંય હલક્યો
એનો કેસરિયો સાફો ક્યાંય છલક્યો
એના હોઠનો મરોડ ક્યાંય મલક્યો
સખી ઓ...સખી ઓ...
એવા વેરાને કેમ જાવું
મને થાક લાગે
મેળાનો મને થાક લાગે
ના, ના, નહિ આવું, મેળે નહિ આવું
મેળાનો મને થાક લાગે
હો મેળાનો મને થાક લાગે
આજનો ચાંદલિયો મને લાગે બહુ વ્હાલો
આજનો ચાંદલિયો મને લાગે બહુ વ્હાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
તારા રે નામનો છેડ્યો એક તારો
હું તારી મીરા તુ ગિરધર મારો
આજ મારે પીવો છે પ્રીતિનો પ્યાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
આપણે બે અણજાણ્યા પરદેશી પંખી
આજ મળ્યા જુગ જુગનો સથવારો ઝંખી
જોજે વીખાય નહીં શમણાનો માળો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
દો રંગી દુનિયાની કેડી કાંટાળી
વસમી છે વાટ કેમ ચાલુ સંભાળી
લાગે ના ઠોકર જો હાથ તમે ઝાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
આજનો ચાંદલિયો મને લાગે બહુ વ્હાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
તારા રે નામનો છેડ્યો એક તારો
હું તારી મીરા તુ ગિરધર મારો
આજ મારે પીવો છે પ્રીતિનો પ્યાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
આપણે બે અણજાણ્યા પરદેશી પંખી
આજ મળ્યા જુગ જુગનો સથવારો ઝંખી
જોજે વીખાય નહીં શમણાનો માળો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
દો રંગી દુનિયાની કેડી કાંટાળી
વસમી છે વાટ કેમ ચાલુ સંભાળી
લાગે ના ઠોકર જો હાથ તમે ઝાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
આજનો ચાંદલિયો મને લાગે બહુ વ્હાલો
કહી દો સૂરજને કે ઊગે નહીં ઠાલો
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
પહેલું ફૂલ,
જાણે મારા સસરાજી શોભતા
જાણે પેલું મોગરાંનું ફૂલ
એની સુવાસે મ્હેકે ઘર ઘરનો ઓરડો
ગંભીર ને સૌમાં અતુલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
બીજું ફૂલ,
જાણે મારી નણંદ પેલી નાનકી
જાણે પેલું ચંપાનું ફૂલ
જ્યારે જુઓ ત્યારે ખીલ્યું ને ફાલ્યું
મસ્તીમાં રહેતું મશગૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
ત્રીજું ફૂલ,
જાણે મારા સાસુજી આકરા
જાણે પેલું સૂર્યુમુખી ફૂલ
સૂરજ ઉગતાની સાથે માંડતુ એ મ્હેકવા
સાંજ સુધી કાઢતું એ ભૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
ચોથું ફૂલ,
જાણે મારા હૈયાના હારનું
જાણે પેલું રાતરાણી ફૂલ
દિવસે ના બોલે એ મોટાના માનમાં
રાતડીએ બોલે બૂલબૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
પહેલું ફૂલ,
જાણે મારા સસરાજી શોભતા
જાણે પેલું મોગરાંનું ફૂલ
એની સુવાસે મ્હેકે ઘર ઘરનો ઓરડો
ગંભીર ને સૌમાં અતુલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
બીજું ફૂલ,
જાણે મારી નણંદ પેલી નાનકી
જાણે પેલું ચંપાનું ફૂલ
જ્યારે જુઓ ત્યારે ખીલ્યું ને ફાલ્યું
મસ્તીમાં રહેતું મશગૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
ત્રીજું ફૂલ,
જાણે મારા સાસુજી આકરા
જાણે પેલું સૂર્યુમુખી ફૂલ
સૂરજ ઉગતાની સાથે માંડતુ એ મ્હેકવા
સાંજ સુધી કાઢતું એ ભૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
ચોથું ફૂલ,
જાણે મારા હૈયાના હારનું
જાણે પેલું રાતરાણી ફૂલ
દિવસે ના બોલે એ મોટાના માનમાં
રાતડીએ બોલે બૂલબૂલ
મારી વેણીમાં ચાર ચાર ફૂલ
અંબોડલે સોહે સોહામણી ઝૂલ
Subscribe to:
Posts (Atom)